κακοφρονώ

κακοφρονῶ, -έω (AM) [κακόφρων]

μέσ. περιφρονώ, καταφρονώ

αρχ.)

1. είμαι κακόφρων, δυσμενής, έχω κακό φρόνημα, έχω κακές διαθέσεις («καὶ τίς σε κακοφρονῶν τίθησι δαίμων», Αισχύλ.)

2. είμαι ανόητος, άφρων, άμυαλος.